Μια πρώτη ενδεικτική αποτίμηση της διημερίδας “για μια αληθώς συμπεριληπτική αυτοδιοίκηση” που συν διοργάνωσαν η Δημοτική Κίνηση ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ Χολαργού και η ΜΚΟ Άφαντων Επανεκκίνηση
Δυο απογεύματα (7 & 8 Απριλίου στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη του δημαρχείου Χολαργού) αποκλειστικά αφιερωμένα στην υπόθεση της συμπερίληψης. Τρόποι, στρατηγικές, μέθοδοι και πρακτικές, για να γίνει πράξη η αληθώς συμπεριληπτική αυτοδιοίκηση με σημείο αναφοράς/ ανθρωπομετρικό πρότυπο τον πολίτη με αναπηρία.
Όσα κατατέθηκαν – είτε ζωντανά, είτε μέσω διαδικτυακής σύνδεσης, είτε έγγραφα, είτε μέσω μικρών films/video – συγκροτούν έναν υπέρ πολύτιμο πήχη, σημείο αναφοράς όσων επιβάλλεται να γίνουν αλλά και όσων πρέπει να αποφεύγονται. Μετά την εμπειρία/συμπυκνωμένη γνώση της διημερίδας αυτής, άλλοθι άγνοιας δε νοείται, πισωγυρίσματα δεν επιτρέπονται.
Υπό αυτή την κρίσιμη (αυτό δεσμευτική) οπτική, το υλικό της διημερίδας συνιστά δημοκρατική/ προοδευτική παρακαταθήκη και διαρκές κριτήριο αξιολόγησης από δω και πέρα όλων όσων θα διεκδικούνται ή δεν θα διεκδικούνται, θα γίνονται ή δεν θα γίνονται, θα δρομολογούνται ή δεν θα δρομολογούνται, όλων όσων θα επιχειρούν ανυποχώρητα να κάνουν πράξη ή βολικά κατά το σύνηθες θα προσπερνούν την αναντίρρητη θεωρητικά ευθύνη των τοπικών κοινωνιών από τα κάτω να κατακτήσουν όσα δεν μπορούν αλλιώς να κατακτηθούν.
Ο σπουδαίος για την κατάκτηση των προοδευτικών/δημοκρατικών/συμπεριληπτικών αληθώς δυναμικών χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης, με σημείο αναφοράς/ ανθρωπομετρικό πρότυπο τον πολίτη με αναπηρία μπορεί να δείξει & αναδείξει τον δρόμο για μια αληθώς προοδευτική, αληθώς δημοκρατική, αληθώς συμπεριληπτική, νέα ελληνική κοινωνία.
Οι συντεταγμένες αυτού του δρόμου, όπως καταγράφηκαν στη διημερίδα της 7ης και 8ης Απριλίου, επιγραμματικά έχουν ως εξής:
1. Δε νοείται “κοινωνικό μοντέλο αντίληψης της αναπηρίας” στην αυτό διοικητική πράξη με τον πολίτη με αναπηρία αόρατο πολίτη, μη καταγεγραμμένο αναλυτικά στα αυτό διοικητικά αρχεία, και τις καθημερινές ανάγκες του παντελώς άγνωστες στις αυτό διοικητικές υπηρεσίες.
2. Η αλληλεγγύη στην πράξη μεταφράζεται σε εγγύτητα 24 ώρες το 24ωρο και δίχτυ διαρκούς προσφοράς και προστασίας από τον καθένα στον κάθε άλλο, κανένας σε μια κοινωνία που θέλει να διεκδικεί για τον εαυτό της τον τιμητικό χαρακτηρισμό της συμπεριληπτικής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνος.
3. Η όποια εταιρική κοινωνική ευθύνη έχει νόημα και αποκτά σημασία όταν και μόνο είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ανάγκες των πλέον κοινωνικά ευάλωτων πολιτών και αντανακλά τα αιτήματα ικανοποίησής τους.
4. Οι πλέον προχωρημένες/δοκιμασμένες κοινωνικό συνεταιριστικού τύπου εφαρμογές και πρακτικές οφείλουν να γίνουν κτήμα των αυτό διοικητικών υπηρεσιών και όλων των στελεχών της κάθε αυτό διοικητικής δομής.
5. Η εκπαίδευση και επιμόρφωση των αυτό διοικητικών υπαλλήλων ώστε η συμπερίληψη να μην αποτελεί για αυτούς θεωρητική έννοια αλλά καθημερινή πράξη και στάση οφείλει πλέον να είναι πρώτη προτεραιότητα κάθε αληθώς δημοκρατικής/ προοδευτικής αυτό διοικητικής αρχής.
6. Δε νοείται κανένας σχεδιασμός και εφαρμογής πολιτικής που δεν λαμβάνει υπόψιν από την πρώτη ως και τη τελευταία πτυχή του τον πολίτη με αναπηρία και τις ανάγκες του.
7. Ο αληθώς συμπεριληπτικός σχεδιασμός δεν είναι μια ειδική πρόσθετη σχεδιαστική αρχή, είναι η αρχή που καθολικά ορίζει τους πολιτικούς σχεδιασμούς στο σύνολό τους, αναβαθμίζοντάς τους προς όφελος όλων των πολιτών.
8. Δε νοείται ολίγον από κοινωνικό κεντρική δημοκρατική ολίγον από φιλανθρωπική αντιδραστική προσέγγιση των πολιτών με αναπηρία και των θεμάτων που τους αφορούν. Η μόνη αληθώς συμπεριληπτική/ δημοκρατική προσέγγιση είναι η απαρέγκλιτα κοινωνικό κεντρική.
9. Η εθελοντική προσφορά είναι χρήσιμη ή και αναγκαία στον βαθμό που με τρόπο μετρήσιμο και σχεδιασμένο – και με πρώτο και τελευταίο λόγο επ’ αυτού των ίδιων των επωφελούμενων πολιτών – καλύπτει συμπληρωματικά υφιστάμενα ελλείμματα και κενά δικαιωματικών παροχών και υπηρεσιών.
10. Η ενεργοποίηση – μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης σε ρόλο στρατηγικό – των τοπικών κοινωνιών ώστε να γίνει πράξη ο τουρισμός για όλους, προσφέροντας σημαντική προστιθέμενη (οικονομική και όχι μόνο) αξία στο σύνολο της κοινωνίας, καθιστά ευνοϊκό το περιβάλλον για τη κοινωνική εμβάθυνση και εδραίωση όλων των σχετικών με τις λεγόμενες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες προοδευτικών πολιτικών.
11. Η αψεγάδιαστη δικαιωματική προσέγγιση στον δημόσιο λόγο οφείλει να δίνεται – με τη μορφή οδηγών/ εγχειριδίων – άπαξ ώστε να στερεί το άλλοθι της άγνοιας από όσους (φορείς δημοσίου λόγου) συστηματικά το χρησιμοποιούν.
12. Η αξιοποίηση μοντέλων συμπερίληψης με χρήση των παραστατικών ή εικαστικών τεχνών και της λογοτεχνίας, είναι κάτι περισσότερο από σημαντική για την αναγκαία κοινωνική εμβάθυνση του συμπεριληπτικού τρόπου σκέψης και δράσης.
12+1. Η απαρέγκλιτη τήρηση όλων των αρχών και προδιαγραφών προσβασιμότητας και η ανεμπόδιστη δυνατότητα της ισότιμης συμμετοχής στον δημόσιο βίο όλων των πολιτών δεν μπορεί για τον οποιοδήποτε λόγο και υπό την οποιαδήποτε ειδική συνθήκη να υπόκειται στις απειροελάχιστες εκπτώσεις ή ψευδό προσαρμογές, οφείλει έμπρακτα να είναι και αδιάκοπα να αποδεικνύεται απόλυτη/ανυποχώρητη προτεραιότητα.
*Μετά τις γιορτές του Πάσχα θα επανέλθουμε με περαιτέρω εξειδίκευση των πιο πάνω βασικών (στρατηγικών) σημείων, ώστε να είναι αποσαφηνισμένα σε όλες τους τις λεπτομέρειες.
